Ελληνική Κοινότητα Μοντρεάλ – Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ»… έσβησε

2005-08-03
«Ελληνική φλόγα» είναι ο τίτλος του μεγαλύτερου φεστιβάλ που πραγματοποιεί Ελληνικός οργανισμός στο Μοντρεάλ. Η σύλληψη της ιδέας είναι του διοικητικού συμβουλίου του Κωνσταντίνου Γεωργουλή, που διοίκησε τον οργανισμό για πέντε περίπου χρόνια. Μετά την κατηγορία ότι χρησιμοποίησε 200000$ για προσωπικούς λόγους, τα οποία και επέστρεψε, εξασκήθηκε νομική δίωξη και μετά την αποδοχή της ενοχής του, απομακρύνθηκε από την Κοινότητα.
Την πραγματοποίηση της ιδέας ανέλαβε να φέρει εις πέρας, ο αντιπρόεδρος του και πρόεδρος κατά την περίοδο 2000-2004 κ. Βασίλης Κατσαμπάνης. Ο δραστήριος και πιστό μέλος της Κοινότητας, πρόεδρος μεταξύ των άλλων έργων του πραγματοποίησε το φεστιβάλ «Ελληνική φλόγα» στην περιοχή του παλαιού Μοντρεάλ, σε μια ειδικά διαμορφωμένη προκυμαία, το 2003, με μεγάλη επιτυχία, πολύ κούραση και μεγάλη αντιπολίτευση από την παράταξη Παγώνη, την ΕΠΟΚ και την αποχωρήσασα ομάδα ΕΛΠΙΔΑ από το συνασπισμό που είχε φέρει στη διοίκηση της ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ και τους δύο (ομάδα Κατσαμπάνη και ΕΛΠΙΔΑ). Το 2004 την διοίκηση ανέλαβε η ΕΛΠΙΔΑ συνασπιζόμενη με τα μέλη των παρατάξεων ΠΑΓΩΝΗ και ΕΠΟΚ. Το Φεστιβάλ απέτυχε οικονομικά και η αποτυχία έπεσε στη διοίκηση Κατσαμπάνη, με το δικαιολογητικό ότι δεν είχε προετοιμάσει σωστά το φεστιβάλ (η νέα διοίκηση ανέλαβε 1η Ιουλίου και το Φεστιβάλ έγινε το 2004, τέλη Αυγούστου). Η δικαιολογία έγινε με μικτά αισθήματα αποδεκτή, μια και η ΕΛΠΙΔΑ αποτελείται από άτομα που έμπαιναν στη διαδικασία των κρίσιμων αποφάσεων, για πρώτη φορά. Το αισθητήριο του κόσμου δεν είχε πέσει έξω. Οι δικαιολογίες αποδείχτηκαν ακριβώς τέτοιες. Δικαιολογίες. Το 2005, το Φεστιβάλ έγινε μικρότερης διαρκείας (κράτησε μόνον 10 ημέρες από 14) και μεταφέρθηκε στις 22-31 Ιουλίου.
Κατά γενική ομολογία, μεγάλο βάρος δόθηκε στο οικονομικό, θυσιάζοντας κάθε τι άλλο. Έτσι, το εισιτήριο για την καλλιτέχνιδα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ήταν 15 δολάρια. Η πρώτη εμφάνιση ήταν μια μεγάλη αποτυχία, καθότι ο καιρός ήταν βροχερός και δεν προσήλθε ο κόσμος. Τις επόμενες ημέρες είχε σχετική ανταπόλριση αλλά πολύ μικρή σε σχέση με τα έξοδα και το πρόγραμμα. Κατά μέσον όρο, παρευρέθηκαν 2500 επισκέπτες το Σάββατο και την Κυριακή. Πέντε χιλιάδες επισκέπτες, από τους οποίους μερικοί πλήρωσαν τα 15$, μια και μερικοί φρόντισαν να μπουν πριν τις 5μ.μ., όταν το εισιτήριο ήταν 3$. Μπροστά στις 50000$ που κόστισε η καλλιτέχνης, τα έσοδα ήταν πενιχρά. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, το εισιτήριο ήταν 3$, αλλά δεν έμπαινε κανένας και αναγκάστηκε η επιτροπή να το κατεβάσει στο 1$. Έτσι στην είσοδο κάποιες ώρες ήταν 3$ κάποιες ήταν 1$ και δύσκολα πια ήταν να μπει μια σειρά. Ο φόβος της αποτυχίας υποχρέωνε την αλλαγή πολιτικής από ώρα σε ώρα.
Στις 31 Ιουλίου, την τελευταία ημέρα, έκλεισε από τις 10:30μ.μ. Ο κόσμος διασκέδασε περισσότερο το Σάββατο, στις 30 Ιουλίου, οπότε ήταν και η πιο πετυχημένη ημέρα. Λίγο ο καιρός, λίγο η κακή οργάνωση, η έλλειψη εθελοντών, στους αριθμούς που απαιτούνται για μια τέτοια οργάνωση, η κακή οικονομική πολιτική (το εμφιαλωμένο νερό των 500ml το πουλούσαν 2.5$, ενώ το είχαν αγοράσει πάμφθηνα, στη λιανική αγορά κοστίζει 0.18$, αν όχι δωρεάν), το ατύχημα της γυναίκας που έσπασε 8 πλευρά και πήγε στο νοσοκομείο με κολλάρο, γιατί έπεσε ο φράχτης του φεστιβάλ επάνω της, δημιούργησαν γενικά ένα κλίμα άσχημο, τόσο στο προσωπικό όσο και στα μέλη της διοίκησης τα οποία επένδυσαν πολλές ώρες αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα.